Samochód rajdowy tylko z zewnątrz przypomina zwykłe pojazdy. W rzeczywistości są one poddawane znacznym modyfikacjom wpływającym na bezpieczeństwo kierowcy oraz pilota oraz na osiągi. W każdym samochodzie rajdowym musi być zamontowana klatka bezpieczeństwa, fotele kubełkowe i szelkowe pasów bezpieczeństwa. Wszystkie te elementy muszą posiadać aktualny certyfikat, dopuszczający je do montażu w rajdowym samochodzie. Pierwszym samochodem WRC było Subaru Impreza, wyprodukowany został on w Japonii.

Tweet

Wnętrze auta WRC jest maksymalnie surowe, zawiera jedynie niezbędne wyposażenie, czyli niezliczoną ilość lampek, wskaźników i przełączników, które informują kierowcę o kondycji poszczególnych podzespołów  i wpływają na ich pracę, poczynając od temperatury silnika, na zmianie ustawień aktywnych mechanizmów różnicowych kończąc. Auta rajdowe nie posiadają prędkościomierza, w jego miejscu znajduje się wskaźnik obrotów oraz wyświetlacz aktualnie używanego biegu. W tego rodzaju autach nie ma również radia, tylnej kanapy a nawet tapicerki.

Pojazdy WRC wyposażone są w turbodoładowane silniki o pojemności 2,l osiągają moc 300KM i zapewniają przyspieszenia do 100 km/h w czasie poniżej 4 sekund. Układ zawieszenia samochodu WRC jest niemal w całości wykonany z tytanu, a sportowe amortyzatory posiadają możliwość wszechstronnej regulacji. Co ważne, samochód WRC musi być zbudowany na bazie zwykłego pojazdu, wyprodukowanego w co najmniej 2500 egzemplarzach. Auto rajdowe nie może ważyć mniej niż 1230 kg, rajdowy samochód najwyższej klasy to wydatek około 200 tyś. funtów szterlingów, przy czym trzeba  pamiętać, że zawodnik musi posiadać jeszcze auto treningowe. Po zakończonym rajdzie samochód odbudowuje się w zasadzie początku. Dochodzą do tego jeszcze koszty utrzymania teamu  i laboratoriów badawczych, które pracują nowymi technologiami, co przypadku Subaru daje efekt w postaci  około 21 milionów funtów rocznego budżetu.